Pożar w tunelu Mont Blanc: lekcje z tragedii sprzed lat
24 marca 1999 roku doszło do jednego z najtragiczniejszych wypadków w historii tunelu Mont Blanc, który został otwarty w 1965 roku. Ten strategiczny odcinek, łączący Francję i Włochy, ma długość niemal 12 kilometrów i jest jedną z kluczowych tras dla transportu towarów do północnej Europy, obsługując średnio 1,9 miliona pojazdów rocznie.
Bezpieczeństwo w tunelu
Choć tunel był wyposażony w 18 schronów przeciwpożarowych ulokowanych co 600 metrów oraz 77 telefonów alarmowych, okazało się, że jego organizacja pozostawiała wiele do życzenia. Zarządzany przez dwa różne przedsiębiorstwa, tunel nie miał spójnego systemu zarządzania bezpieczeństwem. Zamiast ograniczeń, do tunelu wjeżdżały nieograniczone ilości pojazdów, co wpłynęło na bezpieczeństwo, ponieważ nie przestrzegano bezpiecznej odległości między nimi. Mimo lat bez poważnych incydentów, 24 marca 1999 roku sytuacja uległa dramatycznej zmianie.
Przebieg katastrofy
Około godziny 10.40, kierowca ciężarówki Gilbert Degreaves wjeżdżał do tunelu, przewożąc dziewięć ton płynnej margaryny. Jego zaniepokojenie zaczęło się, gdy zauważył biały dym, jednak ocenił, że nie jest na tyle groźny, by zatrzymać pojazd. Niestety, czujniki w tunelu, powiadamiające o pożarze, były niesprawne. Dopiero po kilkunastu minutach, alarm zadziałał, ale tylko po stronie francuskiej, co skomplikowało koordynację działań ratunkowych.
W wyniku również nieprawidłowej wentylacji i braku komunikacji z drugą stroną tunelu, pożar zaczął przybierać na sile. W krótkim czasie sytuacja wymknęła się spod kontroli, a dym stał się tak gęsty, że większość silników w tunelu zgasła. Kierowcy, w obliczu paniki, zaczęli szukać wyjść ewakuacyjnych, a te, nieprzygotowane na ekstremalne warunki, stawały się bezużyteczne.
Skutki tragedii
Ogień płonął przez 56 godzin, powodując śmierć 27 osób na miejscu oraz kolejnych 10, które zginęły podczas prób ucieczki. Spośród 50 osób uwięzionych w ogniu, tylko 12 przeżyło. Akcja ratunkowa była znacznie opóźniona z powodu braku odpowiedniego wyposażenia i procedur, które nie były przystosowane do skali zdarzenia. Pożar i bojowy kryzys zmusiły władze do zamknięcia tunelu na trzy lata w celu przeprowadzenia modernizacji i zwiększenia bezpieczeństwa.
Reformy i poprawa bezpieczeństwa
Po tragedii w tunelu Mont Blanc wprowadzono szereg reform. Zarząd zmienił zasady organizacji, wprowadzając jednolitą kontrolę nad bezpieczeństwem. Zainstalowano nowoczesne systemy detekcji pożaru oraz utworzono dodatkowe drogi ewakuacyjne i komory bezpieczeństwa z tlenem i wideotelefonami. Te zmiany mają na celu zapobieżenie podobnym tragediom w przyszłości.
Incydent z 1999 roku pozostaje ważnym przypomnieniem o konieczności ciągłego doskonalenia i nadzoru systemów bezpieczeństwa, zwłaszcza w miejscach o dużym natężeniu ruchu.
